weekendowy zawrót głowy

Wszystko zaczęło się od uroczystości urodzin Dziadka złożyliśmy życzenia. jejku ile Mateuszek ma radości w dawaniu prezentów.

Małe strzyżenie u Cioci Oli

W sobotę jak zwykle basen z Arkiem Maluszek już pod wodę ląduje świetna sprawa pływa jak mały delfinek i radzi sobie naprawdę cudnie.

Następnie konie udało się i Matuś znów pojechał na dużym koniu o nazwie Boliwa Aruś pojechał na kucyku swoim Sonecie. Aruś już nie dzieli się swoim czasem chlorki jadą razem po całe 30 min.

 Pogoda nam dopisuje wiec spędzamy czas na placach zabaw nabywając nowe znajomości (niestety u nas w mieście nie ma ich dużo są małe osiedlowe,

ulubiony pojazd Mateuszka

 lub w parku ale tam tylko jeden to o wiele za mało zresztą jest bardzo zaniedbany w piaskownicy mnóstwo zeschłych liści jadąc na ten plac zabaw poczuliśmy się jakbyśmy jechali przez aurę jesienna a nie wiosenną

.

Tydzień też dużo nowego przyniósł jak np. pierwszą Arusiowa przejażdżkę wózkiem sklepowym. 

Czy puszczanie latawca na plaży, oczywiście więcej zdjęć na fb

Ach muszę jeszcze o czymś napisać bo to naprawdę było wspaniałe i napawa mnie duma do tej pory. Wracając ze spaceru wraz ze znajomą Mateuszek pognał na swoim rowerku spieszył się do Dziadków. Widziałam że zbliża się do jezdni i wołałam Mati Mati a on nic… był naprawdę daleko mego krzyku w ogóle nie słyszał jedynie co mogłam się modlić by tak jak go uczyłam zatrzymał się i popatrzył czy nic nie jedzie potem ewentualnie pojechał. I tak też się stało My ze znajoma zaczęłyśmy biec a mój synek przed ulicą stanął rozglądał się ale nigdzie nie ruszył, czekał na mnie grzecznie. Musze przyznać że widziałam że to kierowcy mieli stresa bo nie wiedzieli czy jechać czy nie (szczególnie jeden taki bał się skręcić bo nie wiedział czy Mateuszek mu nie wyskoczy) Kiedy już podbiegłyśmy do synka wyściskałam go i pochwaliłam za cudowną postawę oczywiście powiedziałam żebym wolała by tak sam daleko nie odjeżdżał ode mnie. To co zrobił było cudownie mądre jak na 2,9 letniego chłopca. Przy następnej ulicy też był troszkę dalej ale na tyle blisko by mnie słyszeć. Po raz drugi zatrzymał się rozejrzał; ja zapytałam czy nic nie jedzie powiedział że nie, wiec pozwoliłam mu samemu przejechać. Po raz drugi byłam z niego dumna czyli to nie był przypadek że się zatrzymał.  Świadomy był tego co robi jestem z niego bardzo dumna ale wiem że lepiej by się nie oddalał na tyle bym mogła szybko zareagować.